Zurych jest największym miastem i kompleksem urbanistycznym, a także głównym ośrodkiem gospodarczym Szwajcarii. Stolica kantonu oraz okręgu – aglomeracja liczy 1,3 miliona mieszkańców. Podobno co trzeci spośród 400 tys. zuryszan(inów) urodził się jednak poza granicami kraju.
Pierwsza osada powstała już w epoce neolitycznej, jednak początki miasta wiążą się z założeniem przez Rzymian posterunku celnego Turicum. Współczesną jego historię – jako finansowego i gospodarczego imperium – łączy się z założeniem zuryskiej giełdy w 1877 r. Po prawej stronie ratusz (Rathaus) – siedziba izb ustawodawczych, parlamentu kantonu Zurych oraz parlamentu miejskiego. XVII-wieczny budynek zastąpił pierwotny, średniowieczny.
Zurych, jako cierpiący na nadmiar bogactwa ośrodek myśli liberalnej przyciągał osoby, których działalność wpłynęła na losy historii. Z jednej strony Johann Wolfgang Goethe, Richard Wagner, Tomasz Mann, James Joyce, czy Albert Einstein, z drugiej zaś Lew Trocki czy Włodzimierz Lenin (stąd w 1917 r. wyruszył do pogrążonego w chaosie Piotrogrodu – Peterburga). To także miejsce, które wybrali Kramer i Sztyc, właśnie do spokojnego i dostatniego życia po ucieczce z Polski.
Centrum miasta skupia się wokół rzeki Limmat. Główną atrakcją turystyczną jest położona na niewysokim wzgórzu dzielnica Lindenhof, uznawana za geograficzny środek metropolii. Dawna rzymska forteca i późniejsza królewska siedziba zamieniła się w popularne miejsce z nieco wygórowanymi cenami.
Cały obszar Lindenhof jest zamknięty dla ruchu samochodowego, Wąskie i brukowane uliczki (na zdjęciu Strehlgasse) prowadzą wzdłuż starych renesansowych budowli. Ozdobione także mnóstwem szwajcarskich flag. W miejscu, w którym bogaci mieszkańcy rywalizowali między sobą o najładniejszą fasadę nie zabrakło także bohaterów jednej z najbardziej znanych komedii Juliusza Machulskiego „Vabank 2”.
Jedną z wizytówek Zurychu jest zabytkowa ulica Augustinergasse (przy placu Münzplatz) pełna oryginalnych i kolorowych kamieniczek. Jako ulica artystów jest jedna z najbardziej znanych i najczęściej fotografowanych deptaków Starego Miasta. W tym rejonie powstawały liczne pracownie artystyczne, galerie, i warsztaty.
Najbardziej znana i elegancka ulica w Zurychu – Banhofstrasse, oddziela Stare Miasto (Altstadt) od Centrum (Kreis 1). Wokół luksus i szwajcarskie instytucje finansowe, o których wspominano w „Vabanku” słowami: „Niebo gwiaździste nade mną, a wszystkie banki przede mną”.
Główna ulica handlowa Zurychu ciągnie się na półtorakilometrowym odcinku od dworca Zürich Hauptbahnhof aż do jeziora Zuryskiego. Zamknięta dla ruchu samochodowego, kursują po niej charakterystyczne tramwaje. Ekskluzywne butiki modowe, luksusowe sklepy z markami premium, w tym zegarkami, biżuterią czy antykami. Jeżeli się trafi muzeum, to… zegarków.
Wieczorne życie koncentruje się po drugiej stronie miasta – przy Niederdorfstrasse oraz Marktgasse. W pobliskich zaułkach Spiegelgasse (Cabaret Voltaire) narodził się dadaizm, zakładający zerwanie z tradycją i swobodę twórczą odrzucającą dotychczasowe kanony.
Uniwersytet Zuryski (Universität Zürich) – największy szwajcarski uniwersytet założony w 1833 r. Studiuje na nim 28 tys. studentów. Jedna z czołowych, wiodących uczelni niemieckojęzycznego świata.
Jednym z 50 muzeów Zurychu jest Muzeum Sztuki (Kunsthaus Zürich) otwarte w 1910 r., reliefy na fasadzie są dziełem Oskara Kiefera. Prezentowany jest przede wszystkim dorobek narodowy (od średniowiecza do współczesności, z dominacją impresjonizmu i modernizmu). Nie zabrakło jednak prac takich mistrzów, jak Claude Monet, Edvard Munch, Salvador Dali czy Pablo Picasso. Poszukiwacze innego rodzaju wrażeń muzealnych mogą wybrać nawet piłkarskie Muzeum FIFA.
Gmach zuryskiej opery z 1891 r. według projektu wiedeńskich architektów Fellnera i Helmera przy Sechseläutenplatz. Neoklasycystyczna fasada z białego i szarego kamienia ozdobiona popiersiami Webera, Wagnera, Mozarta, Schillera, Szekspira i Goethego (zdjęcie nie wyszło, „pożyczone” od gurupodróży.pl).
Ukończony w połowie XIII w. największy i najbardziej imponujący obiekt sakralny Zurychu z charakterystycznymi bliźniaczymi wieżami zwieńczonymi kopułami (przez miejscowych nazywane solniczką i pieprzniczką). Grossmünster jest „kościołem-matką” reformacji, katedrą protestancką. W tym miejscu (od 1519 r.) Urlich Zwingli wzywał do odnowy chrześcijaństwa.
Na tle kościoła w finałowej scenie „Vabanku” Kwinto wraz z Duńczykiem siedzieli z walizką pieniędzy, palili cygara i rozmawiali o Kramerze – „Ale dla kogo te czekoladki?; Wyślemy do Polski”.
Kościół Fraumünster wzniesiony na zachodnim brzegu rzeki Limmat na miejscu dawnego klasztoru z IX w. Świątynia znana także dzięki witrażom zaprojektowanym przez Marca Chagalla i Augusto Giacomettiego.
Do najważniejszych kościołów Zurychu zalicza się Augustinerkirche wzniesiony w 1270 r. W czasie reformacji (XVI w.) utworzono w nim fabrykę wyrobu monet. Budynek odzyskał swoje oryginalne przeznaczenie po jej zamknięciu w 1841 r.
Kościół Wasserkirche wzniesiono w X wieku w miejscu, w którym zgodnie ze średniowiecznymi przekazami odbyła się egzekucja świętych patronów miasta, Feliksa i Reguli. Świątynia pełniła różne funkcje w ciągu stuleci – od pierwszej biblioteki publicznej w Zurychu, po spichlerz służący przechowywaniu plonów.
Quaibrücke w miejscu, w którym rzeka wpada do Jeziora Zuryskiego, szóstego co do wielkości akwenu w Szwajcarii (88 km2 powierzchni, 143 m głębokości).
Miasto oferuje widok z północnego brzegu Jeziora Zuryskiego z krajobrazem alpejskim w tle. Dawniej akwen był wyłącznie szlakiem transportowym, współcześnie także ważnym centrum rekreacji i rozrywki.
Zurych oferuje nie tylko spacer bulwarami, lecz także rejsy po jeziorze – statki i tramwaje wodne odpływają z przystani Bürkliplatz. Najbardziej popularna jest półtoragodzinna wycieczka do Thalwil i Erlenbach. Nieco dłuższa do Richterswil, dla najbardziej ambitnych wyprawa do Rapperswil.
Region najważniejszego miasta Helwecji przyciąga każdego roku miliony biznesmenów – przedstwicieli międzynarodowych korporacji i banków, lecz także podróżników, w tym miłośników okolicznych gór.