Vuelta a España (2024) – link
Segowia położona ok. 100 km na północ od Madrytu, u podnóża gór Sierra de Guadarrama, na wysokości 1000 m n.p.m. Otoczne murem oraz zielonym węzłem miasto – wpisane na listę UNESCO – liczy wprawdzie tylko 56 tys. mieszkańców, lecz jest uznawane za jedną z najciekawszych destynacji w regionie Kastylia i León.
Symbolem i dumą miasta jest rzymski akwedukt z I w., jedna z największych i najlepiej zachowanych konstrukcji (800 m) z czasów starożytnego imperium. Transportował wodę z oddalonych o kilkanaście kilometrów gór Sierra de Riofrio.
Akwedukt zbudowany z 25 tys. granitowych bloków ułożonych piętrowo w formie łuków osiąga maksymalną wysokość (80 m) przy Plaza del Azoguejo, przy którym kiedyś mieścił się ruchliwy arabski rynek.
Stare miasto (El Casco Antiguo) to plątanina wąskich uliczek, wielu schodów oraz kilku placów. Głównym z nich jest Plaza Mayor. Mieszczą się przy nim liczne restauracje serwujące m.in. lokalną specjalność – cochinillos, pieczonego prosiaka podawanego w całości
Przy placu wyróżnia się gmach teatru – Teatro Juan Bravo oraz kościół św. Michała (Iglesia de San Miguel). W 1474 r. ukoronowano w nim Izabelę Kastylijską na królową Kastylii i Leonu, która razem z Ferdynandem Aragońskim doprowadziła do zjednoczenia Hiszpanii.
Do najładniejszych placów zalicza się Plaza Medina del Campo, zwany również Plaza de San Martín. W jego centrum pomnik lokalnego bohatera Juana Bravo, przywódcy tzw. comuneros, którzy zbuntowali się przeciwko cesarzowi Karolowi V (I poł. XVI w.).
Wznosi się przy nim XII-wieczny romański kościół św. Marcina (Iglesia de San Martín) z charakterystyczną ceglaną wieżą oraz portykiem z ornamentami roślinnymi.
Średniowieczna katedra w Segowii (Catedral de Nuestra Señora de la Asunción de San Frutos) najeżona dziesiątkami wieżyczek zwieńczonych pinaklami. Jest ostatnią wzniesioną w stylu gotyckim świątynią w Hiszpanii, choć można w niej dostrzec elementy renesansowe.
Budowę położonej w najwyższym punkcie miasta trzynawowej świątyni na planie krzyża łacińskiego rozpoczęto w I połowie XVI stulecia na gruzach poprzedniczki zniszczonej podczas powstania przeciwko Karolowi V.
W centrum miasta zachowało się aż 14 świątyń (dawniej 30). Wśród nich uwagę zwraca barokowy kościół św. Szczepana (Iglesia de San Esteban). Smukła dzwonnica przed utratą iglicy (56 m) była najwyższą tego rodzaju budowlą na Półwyspie Iberyjskim.
Klasztor i kościół Towarzystwa Jezusowego (Iglesia de la Compañía de Jesús) z końca XVI stulecia wzorowany na jezuickim modelu rzymskiego kościoła Il Gesù.
Jednonawowy romański kościół z półkolistą absydą zwróconą na wschód – Iglesia de San Clemente. XII-wieczna budowla ulegała licznym przekształceniom, niszczona w czasie wojny o niepodległość czy I wojny karlostowskiej.
Kościół Św. Andrzeja (Iglesia de San Andrés) zachował dwie absydy prymitywnego stylu romańskiego, z półokrągłymi oknami, kolumnami, kapitelami, wspornikami i sztukaterią bizantyjską.
Segowia to nie tylko budynki sakralne. Położony przy Plaza de Reina Victoria Eugenia pomnik bohaterskich artylerzystów, a w pobliskim zamku muzeum i archiwum wojskowe.
Emblematycznym zabytkiem Segowii jest także pałac królów Kastylii – Alkazar. Zamek stoi na wysokiej wapiennej skale, trudnym do zdobycia wzgórzu, górując nad rozległymi równinami. Stanowił ponoć inspirację dla Walta Disneya do stworzenia bajkowego zamku znanego z czołówek disneyowskich filmów.
Z Alkazaru (Alcázar de Segovia) widać położony w dolinie wzniesiony w XIII w. przez Templariuszy romański kościół Vera Cruz (Iglesia de la Vera Cruz), w którym jakoby przechowywano relikwie – fragment krzyża Chrystusa. Kształt budynku inspirowany Grobem Świętym w Jerozolimie.