Vuelta a España (2024) – link

Segowia położona ok. 100 km na północ od Madrytu, u podnóża gór Sierra de Guadarrama, na wysokości 1000 m. Otoczone średniowiecznym murem oraz zielonymi dolinami miasto – wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO – liczy wprawdzie tylko 56 tys. mieszkańców, lecz uchodzi za jedną z najciekawszych destynacji w regionie Kastylia i León. Historia Segowii sięga czasów celtyberyjskich, a rozwój zawdzięcza zarówno Rzymianom, jak i późniejszym władcom Kastylii.

Symbolem i dumą miasta jest rzymski akwedukt z I w., uznawany za jedną z największych i najlepiej zachowanych budowli inżynieryjnych pozostawionych przez starożytne imperium na terenie Hiszpanii. Liczy około 800 m długości i przez wieki transportował wodę z odległych o kilkanaście kilometrów gór Sierra de Riofrio, stając się fundamentem rozwoju miejskiej infrastruktury. Funkcjonował jako czynny element systemu wodociągowego aż do końca XIX w.

Akwedukt zbudowany z 25 tys. granitowych bloków ułożonych piętrowo w formie łuków osiąga maksymalną wysokość (80 m) przy Plaza del Azoguejo, przy którym kiedyś mieścił się ruchliwy arabski rynek. Budowla powstała bez użycia zaprawy murarskiej – bloki trzymają się dzięki precyzyjnemu dopasowaniu i sile ciążenia.

Stare miasto (El Casco Antiguo) to plątanina wąskich uliczek, wielu schodów oraz kilku placów. Głównym z nich jest Plaza Mayor. To serce miejskiego życia, miejsce spotkań mieszkańców i turystów, gdzie regularnie odbywają się targi i festyny. Mieszczą się przy nim liczne restauracje serwujące m.in. lokalną specjalność – cochinillos, pieczonego prosiaka podawanego w całości, uważanego za symbol kuchni kastylijskiej i atrakcję kulinarną przyciągającą do Segowii gości z całej Hiszpanii.

Przy placu wyróżnia się gmach teatru – Teatro Juan Bravo oraz kościół św. Michała (Iglesia de San Miguel). W 1474 r. ukoronowano w nim Izabelę Kastylijską na królową Kastylii i Leonu, która razem z Ferdynandem Aragońskim doprowadziła do zjednoczenia Hiszpanii. To wydarzenie nadało Plaza Mayor wyjątkowe znaczenie w dziejach kraju – to właśnie tutaj rozpoczęła się epoka tzw. Królów Katolickich, otwierająca drogę do ekspansji Hiszpanii w Europie i Nowym Świecie.

Do najładniejszych placów zalicza się Plaza Medina del Campo, zwany również Plaza de San Martín. W jego centrum pomnik lokalnego bohatera Juana Bravo, przywódcy tzw. comuneros, którzy zbuntowali się przeciwko cesarzowi Karolowi V (I poł. XVI w.). Powstanie comuneros, choć zakończyło się klęską, zapisało się w pamięci mieszkańców Kastylii jako symbol walki o wolności i prawa miast wobec absolutystycznej władzy.

Wznosi się przy nim XII-wieczny romański kościół św. Marcina (Iglesia de San Martín) z charakterystyczną ceglaną wieżą oraz portykiem z ornamentami roślinnymi. Świątynia, zbudowana w miejscu dawnego meczetu, uchodzi za jedno z najlepszych przykładów romańskiej architektury Segowii.

Średniowieczna katedra w Segowii (Catedral de Nuestra Señora de la Asunción de San Frutos) najeżona dziesiątkami wieżyczek zwieńczonych pinaklami. Jest ostatnią wzniesioną w stylu gotyckim świątynią w Hiszpanii, choć można w niej dostrzec elementy renesansowe. Dzięki strzelistej sylwetce i smukłej wieży nazywana bywa „Dama katedr” (La Dama de las Catedrales), stanowiąc symbol dumy i potęgi religijnej miasta.

Budowę położonej w najwyższym punkcie miasta trzynawowej świątyni na planie krzyża łacińskiego rozpoczęto w I połowie XVI stulecia na gruzach poprzedniczki zniszczonej podczas powstania przeciwko Karolowi V. Wnętrze wyróżnia się surową elegancją późnego gotyku – uwagę zwraca bogato rzeźbiony chór, ołtarz główny wykonany w złocie i alabastrze oraz potężne witraże, które filtrują światło i tworzą mistyczną atmosferę. W skarbcu przechowywane są cenne rękopisy i dzieła sztuki sakralnej, świadczące o dawnej randze tej świątyni.

 Segowia uchodzi za „miasto romańskich kościołów” – zachowało się tu ich najwięcej w kraju, co świadczy o znaczeniu miasta w średniowieczu i bogactwie ówczesnych fundacji sakralnych. W centrum miasta zachowało się aż 14 świątyń (dawniej 30). Wśród nich uwagę zwraca barokowy kościół św. Szczepana (Iglesia de San Esteban). Smukła dzwonnica przed utratą iglicy (56 m) była najwyższą tego rodzaju budowlą na Półwyspie Iberyjskim.

Klasztor i kościół Towarzystwa Jezusowego (Iglesia de la Compañía de Jesús) z końca XVI stulecia wzorowany na jezuickim modelu rzymskiego kościoła Il Gesù. Jego prosta, harmonijna fasada i jednonawowe wnętrze miały służyć przejrzystości liturgii, zgodnie z duchem kontrreformacji i zasadami architektury jezuickiej.

Jednonawowy romański kościół z półkolistą absydą zwróconą na wschód – Iglesia de San Clemente. XII-wieczna budowla ulegała licznym przekształceniom, niszczona w czasie wojny o niepodległość czy I wojny karlostowskiej. Mimo zniszczeń zachowała typowe cechy architektury romańskiej Segowii – surowość bryły, masywne mury oraz dekorację kapiteli, która zdradza wpływy sztuki mozarabskiej.

Kościół Św. Andrzeja (Iglesia de San Andrés) zachował dwie absydy prymitywnego stylu romańskiego, z półokrągłymi oknami, kolumnami, kapitelami, wspornikami i sztukaterią bizantyjską. Jest jednym z przykładów wczesnoromańskich świątyń Kastylii, w których widoczna jest jeszcze mieszanka wpływów wizygockich i bizantyjskich

Segowia to nie tylko budynki sakralne. Położony przy Plaza de Reina Victoria Eugenia pomnik bohaterskich artylerzystów, upamiętnia obronę miasta podczas wojen napoleońskich. W pobliskim zamku działa muzeum i archiwum wojskowe, prezentujące bogatą kolekcję broni, map i dokumentów związanych z historią hiszpańskiej artylerii.

Emblematycznym zabytkiem Segowii jest także pałac królów Kastylii – Alkazar. Zamek stoi na wysokiej wapiennej skale, trudnym do zdobycia wzgórzu, górując nad rozległymi równinami. Pełnił funkcję twierdzy obronnej, rezydencji królewskiej, a później także więzienia i akademii wojskowej. Jego charakterystyczne smukłe wieże i strzelista sylweta sprawiają, że przypomina bajkową fortecę; to właśnie ten widok miał ponoć zainspirować Walta Disneya do stworzenia zamku z czołówek filmów wytwórni.

Z Alkazaru (Alcázar de Segovia) widać położony w dolinie, wzniesiony w XIII w. przez templariuszy romański kościół Vera Cruz (Iglesia de la Vera Cruz), w którym jakoby przechowywano relikwie – fragment krzyża Chrystusa. Świątynia ma unikalny, dwunastoboczny plan architektoniczny, inspirowany bazyliką Grobu Świętego w Jerozolimie. Przez wieki pozostawała miejscem kultu i pielgrzymek, otoczonym aurą tajemnicy i legend templariuszy.