Dach Europy na środku kontynentu, wśród zaśnieżonych i skutych lodem szczytów Alp Graickich – zbudowany głównie ze skał krystalicznych majestatyczny Mont Blanc (4805,59 m n.p.m.). Biała Góra, królowa młodego, stale rosnącego masywu górskiego. Po serii niepowodzeń zdobyta po raz pierwszy 8 sierpnia 1786 r. przez Jacquesa Balmata i Michela-Gabriela Paccarda. Triumf rozpalił fascynację górami w sercach ludzi na całym świecie.
Nazwa najwyższego alpejskiego pasma stała się synonimem ludzkiej wytrwałości i podboju natury. Zwarte i kompletne pasmo Mont Blanc tworzą liczne, gęsto usytuowane szczyty. Do najznamienitszych towarzyszy Białej Góry zalicza się Grandes Jorasses, Aiguille Noire, Verte i Drus, Aiguille du Midi, Mont Mauditi oraz Mont Dolent stanowiący trójstyk krajów alpejskich.
Piękna 25-kilometrowa ściana skał, śniegu i lodu. Około czterystu szczytów otoczonych przez siedem dolin – Arve, Montjoie, des Glaciers, Veni, dwie Val Ferret (włoską i szwajcarską) oraz Vallee du Trient. U podnóży francuskie Chamonix-Mont-Blanc, Les Houches i Saint-Gervais-les-Bains, włoskie Courmayeur, a także szwajcarskie Champex-Lac.
To także kraina ogromnych topniejących 17 lodowców o łącznej powierzchni 200 km². Gigantyczne pola firnowe i długie jęzory lodowcowe dodają blasku każdej panoramie. Podobno za sto lat niewiele lodu pozostanie do sfotografowania.
Sukcesy alpinistów zainspirowały falę eksploracji i przygód w Alpach. Tour du Mont Blanc – najsłynniejsza długodystansowa trasa trekkingowa Europy w masywie Mont Blanc wzdłuż najznamienitszych szczytów, grani i lodowców liczy – w zależności od wyboru wariantów – niespełna 200 kilometrów.
Oznaczona trasa wymaga pokonania ponad 10 tys. metrów różnicy wysokości. Dziesięć dni wędrówki przez Francję, Włochy i Szwajcarię. Prowadzą biało-czerwone znaki lub żółte romby z czarnymi literami TMB namalowane na skałach, drzewach i budynkach.
Wyprawa z ciężkim ekwipunkiem od jednej panoramy do drugiej. Obładowane plecaki, spalone Słońcem twarze, wędrowcy z najdalszych zakątków świata. Tour du Mont Blanc to nie tylko wędrówka; to podróż przez czas, naturę i osiągnięcia człowieka. Szlak splata ze sobą opowieść o eksploracji, odporności i szacunku dla alpejskiego środowiska.
Upał, deszcz, pot, ból i zmęczenie. Podziw, szacunek i respekt. Wielogodzinne dreptanie zarówno po trawiastych ścieżkach i kwietnych dywanach, jak i po skałach, kamieniach i błocie, alpejskich strumieniach oraz lipcowym śniegu.
Magia Blanca przyciąga wędrowców ze wszystkich kontynentów. Trekking można odbywać w obydwu kierunkach – zgodnie (clockwise) albo przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (anti-clockwise). Początkiem i metą TMB jest zazwyczaj usytuowane na opłotkach Chamonix-Mont-Blanc, francuskie miasteczko Les Houches.
TMB wymaga przemyślanej logistyki i wcześniejszych rezerwacji. Posiada gęstą i dobrze zorganizowaną bazę noclegową. Niemal każdego dnia mija się schroniska lub górskie chaty – refuge/rifugio, auberge czy chalet. Zbudowane w strategicznych punktach, zapewniają schronienie i podstawowe udogodnienia dla wędrowców. Nie brakuje także miłośników turystyki namiotowej.
Szlak ewoluuje, przeszedł kilka modyfikacji i ulepszeń. Od głównego szlaku odchodzą trasy alternatywne. Oferują zazwyczaj bardziej wymagające warianty, niekiedy pomagają ominąć trudniejsze odcinki. Pozwalają jeszcze bardziej urozmaicić i wzbogacić, a także wydłużyć trasę.
Okrężna trasa Tour du Mont Blanc łączy kraje, języki i kultury, dzieląc się jednak na etapy. Zapraszam do wspólnej wirtualnej wędrówki:
część I – Francja-Włochy – link
część II – Włochy-Szwajcaria – link
część III – Szwajcaria-Francja – link
część IV – Aiguille du Midi – link
część V – Chamonix-Mont-Blanc z lodowcem Mer de Glace – link