Kordyliera Wulkaniczna

Kordyliera Wulkaniczna Meksyku (Eje Volcánico Transversal) przecina środkowy Meksyk jak kamienny horyzont – od Pacyfiku po Zatokę Meksykańską – łącząc w jednej przestrzeni ogień ziemi i historię ludzi. Na jej żyznych, wulkanicznych wysoczyznach powstawały największe miasta Mezoameryki, a później kolonialne i nowoczesne centra władzy. Wulkany nie tylko kształtowały krajobraz i klimat, lecz także porządkowały wyobraźnię: wyznaczały granice światów, kierunki dróg i miejsca święte. Ta część Meksyku to przypadkowy zbiór destynacji, lecz spójna opowieść zakorzenioną w tej samej geografii.

Zachowały się jedne z najważniejszych stanowisk archeologicznych Mezoameryki, świadczące o długiej ciągłości osadnictwa i wysokim stopniu organizacji dawnych społeczeństw. Lokowano je najczęściej na krawędziach kotlin i tarasów wulkanicznych, w miejscach łączących dostęp do żyznych gleb z kontrolą szlaków handlowych i przestrzeni symbolicznej.

Wulkany Kordyliery Wulkanicznej nie tworzą zwartego pasma, lecz wyraźnie wyodrębnione masywy, które od wieków dominują nad krajobrazem i porządkują przestrzeń. Niektóre z nich stały się dostępne dla turystyki górskiej i trekkingu, prowadząc przez strefy roślinności zmieniającej się wraz z wysokością – od lasów po surowe, wysokogórskie i lodowe krajobrazy.

część I – Meksyk (CDMX)

część II – Guadelupe (Villa de Guadalupe)

część III – Teotihuacán

część IV – Cholula

część V – Puebla de los Angeles

część VI – Iztaccíhuatl

część VII – La Malinche

część VIII – Pico de Orizaba